ثبت نام / ورود
پاروو ویروس سگ (CPV2) یک بیماری ویروسی بسیار مسری در سگ ها است که معمولاً باعث بیماری حاد گوارشی در توله سگ ها می شود. این بیماری اغلب در نوزادان بین شش تا بیست ماهگی رخ می دهد، اما حیوانات مسن تر نیز گاهی اوقات تحت تأثیر قرار می گیرند. یک نوع نادر از این بیماری ممکن است در توله سگ های بسیار جوان (نوزادی) دیده شود، میوکاردیت (التهاب عضله قلب) است که به آن عارضه قلب ببری یا Tiger heart نیز می گویند.
عامل بیماری:
ویروسی عامل بیماری پاروویروس سگ تیپ2 (CPV2) می باشد، اولین بار در حدود سال 1976 در بین سگ ها در اروپا ظاهر شد. در سال 1978 ویروس کنترل نشده گسترش یافت و باعث اپیدمی جهانی میوکاردیت و التهاب در روده ها (گاستروانتریت) در سگ ها شد. ). اکنون می دانیم که این ویروس فقط به سگ ها محدود نمی شود، بلکه می تواند در سگ های وحشی مانند کایوت ها و گرگ ها و سایر حیوانات وحشی از جمله روباه، راکون و اسکنک ها عفونت ایجاد کند. CPV ارتباط نزدیکی با ویروس پان لوکوپنی گربه (FPV) دارد، ویروسی که از دهه 1920 برای آلوده کردن گربه ها، راسو و سایر حیوانات شناخته شده است. CPV احتمالاً در نتیجه 2 یا 3 جهش ژنتیکی در FPV به وجود آمده است که به آن اجازه می دهد دامنه میزبان خود را برای آلوده کردن سگ ها گسترش دهد.
حیوان هدف و سنین ابتلا:
پاروویروس (CPV) می تواند در سگ، سگ های وحشی نظیر کایوت، گرگ ها، روباه، راکون، راسو (skunk) ایجاد عفونت نماید.
بیماری غالباً در سنین 6 هفتگی الی 20 ماهگی در سگ های جوان اتفاق می افتد اما ممکن است در صورت عدم واکسیناسیون سگ ها و آلودگی محیط در هر سنی دیده شود.
راه های انتقال:
پاروویروس سگ از طریق هوا منتقل نمی شود . ویروس از طریق تماس با مدفوع آلوده پخش و به سگ های دیگر منتقل می گردد
مدفوع آلوده باعث آلودگی زمین و سطوح می گردد. این ویروس در لانه های سگ ها، روی دست افراد یا روی لباس افراد آلوده زندگی می کند. اگر سگ ها با مدفوع آلوده در تماس باشند، می توانند آن را روی موها یا پنجه های خود حمل کنند.
نشانه های بیماری در سگ:
بی حالی. از دست دادن اشتها، درد شکم و نفخ، تب یا دمای پایین بدن (هیپوترمی)، استفراغ، اسهال شدید( اغلب خونی، بد بو و مداوم)، استفراغ و که می تواند باعث کم آبی سریع بدن شود همچنین آسیب به روده ها و سیستم ایمنی بدن می تواند باعث شوک سپتیک شود. ممکن است میوکاردیت CPV، با رگه های رنگ پریده در میوکارد دیده شود.
تشخیص بیماری:
بر اساس تاریخچه سگ، معاینات فیزیکی و آزمایشات آزمایشگاهی سرولوژی ، جداسازی ویروس ، آزمایش مولکولی PCRو ایمنوفلورسانس استوار است.
پیشگیری و کنترل :
واکسیناسیون و رعایت بهداشت از موارد اصلی در پیشگیری می باشند. مراقبت های پرستاری مناسب نظیر
1- جدا سازی سگ های آلوده از سایر سگها
2- کنترل استفراغ و اسهال و جلوگیری از عفونتهای ثانویه در سگ
از مواردی است که به بهبودی سگ بیمار کمک می کند.
EURICAN DHPPI2L واکسن شش گانه سگ محصول کمپانی بوهرینگر اینگلهایم
علائم کلینیکی و کالبدگشائی عفونت پاروویروسی در سگ از نگاه تصویر
- 0
- 0
