ثبت نام / ورود
عامل بیماری:
ویروس عامل بیماری از خانواده بیرناویریده و دارای ژنوم RNA دو قطعه ای- دو رشته ای می باشد..به دلیل اینکه اولین بار بیماری در ناحیه ای به نام گامبورو در ایالت دلاوار امریکا شناسائی شد این بیماری را گامبورو نیز نامیده اند.
حیوان هدف و سنین ابتلاء:
ماکیان تنها حیوانات شناخته شده ای هستند که علائم بالینی و ضایعات مشخص را در هنگام مواجهه با ویروس بیماری بورس غفونی ایجاد می کنند. ویروس گامبورو دارای دو سروتیپ است( سروتیپ 1 و 2)
– سروتبپ 1 بیماریزا است . این بیماری در ماکیان گسترش جهانی دارد و در تمام محل های پرورش طیور اتفاق می افتد.سرتیپ 2 ماکیان را بیمار نمی کند.
– سروتبپ 1و 2 بوقلمون و اردک ها را مبتلا می سازد و لیکن در آنها ایجاد بیماری نمی کند.
– حساسترین مرحله 3-6 هفتگی است و شکل حاد بیماری در جوجهها در این سن ظاهر میشود.
– ماکیان جوان تر از 3 هفته نشانههای بالینی را بروز نمیدهند اما عفونت در این سنین سبب تضعیف شدید دستگاه ایمنی شده و از نظر اقتصادی اهمیت زیادی دارد.
– جوجههای جوانی که میزان بالایی از آنتیبادی مادری دارند نسبت به عفونت مقاوم هستند و با کاهش میزان آنتیبادی مادری حساسیت آنها به بیماری زیاد میشود.
– با افزایش سن، بورس تحلیل رفته و پرندگن مسن نسبت به عفونت مقاوم میشوند.
– بیماری به صورت ناگهانی بروز یافته و در گلههای حساس، ابتلا به 100% و تلفات به 20-30% میرسد. سویههای بسیار حاد ویروس در پرندگان حساس 4 هفته 90-100% تلفات ایجاد میکند.
علائم بیماری:
نشانه های بیماری بستگی به عوامل مختلف دارد از جمله سن جوجه، نژاد،حدت ویروس و میزان آنتی بادی مادری
دارد. بیماری به دو شکل در جوجه های تظاهر می کند . 1-شکل حاد 2- شکل ملایم
علائم بالینی در شکل حاد :
کز کردگی، ژولیدگی پر ها، بی اشتهائی، عدم تمایل به حرکت، زمین گیری شدید، لرزش ، اسهال سفید رنگ و دهیدرتاسیون
علائم بالینی در شکل ملایم:
در این شکل بیماری ممکن است منجر به بروز نشانه های مختصر و یا حتی بدون علائم طی گردد.
کاهش رشد، کاهش واکنش به واکسن ها و افزایش بیماری ها می تواند در این شکل اتفاق افتد.
علائم در کالبد گشائی:
خونریزی ها ی پتشی شکل در عضلات ساق و ران و مخاط پیش معده مشاهده می گردد، کبد متورم، بورس فابریسیوس متورم، ادماتوز و ملتهب که ممکن است بر روی سطوح داخلی دارای خونریزی باشد.کلیه ها متورم و دارای رسوب اورات در برخی همه گیری ها دیده می شود.افزایش میزان موکوس در روده.
پیشگیری و اقدامات بهداشتی و قرنطینه ای
- اقدامات درمانی: این بیماری درمان ندارد.
- پیشگیری
– مقاومت بالای ویروس و دفع بسیار زیاد آن بوسیله پرنده مبتلا، حذف همه منابع عفونت از محل پرورش آلوده را عملاً غیرممکن میسازد.
– پاکسازی و ضدعفونی سالنهای پرورش در فاصله دو دوره و اعمال مدیریت تمامپر- تمام خالی میزان ویروس را کاهش میدهد.
– واکسیناسیون ماکیان مهم ترین اقدام برای کنترل بیماری گامبورو است.
– ایمنسازی گله های مادر به منظور انتقال آنتیبادیهای مادری پرنده را تا هفته 5/2- 5/3 در برابر عفونت محافظت خواهد کرد.
– در ایمن سازی جوجهها، زمان مناسب واکسیناسیون بسیار مهم است و به میزان آنتیبادی مادری، روش واکسیناسیون و حدت ویروس واکسن وابسته است.
– سویههای واکسن با حدت ملایم که جراحاتی در بورس ایجاد نمیکنند را نمیتوان تا 4 هفتگی در جوجههایی که آنتیبادی مادری دارند استفاده کرد زیرا در اثر آنتیبادی مادری خنثی میشوند.
– سویههای با حدت متوسط را میتوان در سن 5/2-3 هفتگی بسته به تیتر آنتیبادی مادری استفاده کرد.
– در کشورهایی که واریانتهای آنتیژنتیکی حضور دارند واکسنهای زنده و کشته مورد استفاده در گله مادر باید شامل هر دو سویه کلاسیک و واریانت باشند.
واکسیناسیون با استفاده از واکسن های زنده و غیر فعال
ایمن سازی فعال در گله های مادر و تخمگذار و جوجه های گوشتی از طریق مصرف واکسن های زنده و غیر فعال با در نظر گرفتن زمان مناسب واکسیناسیون ایجاد شوند. آنتیبادیها از طریق زرده تخممرغ از مادر به جوجه منتقل میشوند و جوجهها را در مقابل عفونت زودهنگام با ویروس گامبورو محافظت میکنند. نیمه عمر آنتیبادی مادری 3-5 روز است. قبل از انجام واکسیناسیون با واکسنهای زنده ملایم تیتر آنتیبادی باید به کمتر از 1:64 رسیده باشد.
واکسن های زنده:
– واکسن زنده تخفیف حدت داده شده GALLIVAC IBD S706 NeO
– واکسن نوترکیب VAXXITEK HVT+IBD
واکسن های غیر فعال:
گالیمون 204 GALLIMUNE 204 (ND+IBD)
گالیمون 308 GALLIMUNE 308 (ND+IBD+AI)
تشخیص برمبنای :
– علائم کلینیکی، کالبدگشائی
– آزمایشات سرمی نظیر آگار ژل دیفوژن، الایزا Elisa ،
علائم بالینی و کالبدگشائی در بیماری گامبورو
- 0
- 0
